"به نام او که جز زیبائی نمی آفریند"

اینکه او از ما پاک تر است، نفی ارزش عقل نیست، امّا نشان می دهد ما راه را اشتباه آمده ایم.
برای من اعجاب آورند مردم؛ مردمی که پاکی را نمی بینند، و دگر پاک بودن برایشان ارزشی ماندگار ندارد. شاید تنها به قدر لحظه ای باشد و بعد...!
مردمی که پاکی در آنها نه احساس بهجت روح، که ترحّم برمی انگیزد. نوازشش می کنند، به نظر مهربانی به او می نگرند، تا او از مقام دون خود باخبر نشود!
مردمی که به جای نجات خویش، می خواهند پاکی را نجات دهند، می خواهند آنچه به اجبار ذهنی ِخود ساخته اند، به او نیز آموزش دهند تا بدین واسطه بتوانند او را نشان هم بدهند و بگویند: ببینید که از ما هیچ کم ندارد! بببینید چه تواناست! نقاشی کشیدن بلد است. هرچند دست و پا شکسته، می نویسد و می خواند، تا حدّی مثل ما حرف می زند، مثل ما راه می رود، آداب اجتماعی را مثل ما بلد است. و آهسته در گوش هم زمزمه کنند که: بیش از این نیز نباید از او انتظاری داشت.
برایم اعجاب آورند مردمی که "مثل ما بودن" برایشان افتخار می آورد.
آری، مردمی که به خیر و شرّ امور کم ادراک و بی واکنش شده اند، با دروغگویان، مال پرستان، بی عفّتان، دغل بازان، باری بهر جهت ها و... با بدان روزگار  میل دودستگی ندارند، از آن رو که تنها "مثل ما بودن" است که مهم است، و آری، همه مثل هم شده اند!
از این روست که ناگزیرند با کم بهرگان از عقل معیشت گرای خویش چون غریبه ها رفتار کنند. با انتساب نامی که خیلی زود تفاوت را به تو بنمایاند، که: او  عقب مانده ذهنی است، او "معلول" است...